Motorola raczej nie jest znana z hi-endowych produktów. Większość jej oferty skierowana jest do zwykłych użytkowników, wymagających od telefonu podstawowych funkcji i ładnego wyglądu. Tym razem Motorola stworzyła coś więcej. Palmtop z najwyższej półki z podzespołami lepszymi niż u któregokolwiek z konkurentów, oto Motorola Milestone.

Zapraszam do pierwszej w Polsce recenzji Motoroli Milestone!

Urządzenie dotarło od mnie z Włoch, kupiłem je zanim jeszcze było dostępne w Polsce (od kilku dni jest dostępna w ofercie sieci Play). PDA poza opisem na opakowaniu nie ma żadnych innych śladów swojego pochodzenia. System jest po angielsku, a po upgrade do Androida 2.1 jest dostępny również język polski.

Opakowanie:

Opakowanie jest dosyć skromne biorąc pod uwagę cenę i możliwości urządzenia. Małe pudełko ma z przodu nadrukowaną miniaturkę Milestone, z boku również. Na drugim boku i z tyłu, napisana jest krótka specyfikacja pda. Dokładne parametry urządzenia znajdziecie w bazie palmtopów.
W opakowaniu poza Motorolą Milestone znajduje się jeszcze zestaw słuchawkowy, krótka instrukcja obsługi, płyta CD, ładowarka z podłączanym do niej kablem usb i karta pamięci 8GB. Jak widać nie ma tam żadnych ciekawych rzeczy, no może poza kartą pamięci.
Ładowarka jest dwuczęściowa, podłącza się ją do kontaktu a następnie wpina kabel USB. Moim zdaniem nie jest to zbyt wygodne rozwiązanie. Kabel jest krótki i dosyć sztywny, a żeby podłączyć palmtopa do komputera trzeba wyjąć kabel z ładowarki. Ma to również swoją zaletę. W pudełku znajdują się dwie końcówki, jedna polska, a druga angielska. W przypadku normalnej budowy ładowarki, zapewne producent nie zdecydował by się na takie posunięcie.
Musze przyznać że po najwyższym modelu Motoroli spodziewałem się trochę bogatszego opakowania. Miło było by znaleźć w środku kaburę czy normalną ładowarkę.

Wygląd:

]

Pierwszą rzeczą która rzuca się w oczy jest grubość palmtopa, a właściwie jej brak. Urządzenie jest niewiele grubsze od iPhone 3Gs a ma jeszcze wysuwana klawiature qwerty.
Pda bardzo dobrze leży w dłoni. Nie jest przesadnie ciężki (169 gramów), ale też nie jest lekki. Waży akurat tyle żeby czuć go w ręce i żeby nie ściągał nam spodni kiedy znajduje się w kieszeni.
Milestone jest dosyć kanciasta. Nie każdemu musi się to spodobać, jednak nadaje jej charakterystyczny, dosyć agresywny wygląd. Podkreślały to reklamy, w których na ekranie palmtopa pokazywało się czerwone oko, prawie jak to z „Władcy Pierścieni”. Ciekawym akcentem są złote wstawki, a konkretnie dpad, kratka głośnika, klawisz aparatu i napisy na klawiaturze.

Jak u większości współczesnych palmtopów, sporą część przodu urządzenia zajmuje ekran. O nim więcej informacji znajdziecie w dalszej części tekstu. Pod nim znajdują się cztery pojemnościowe przyciski. Są to skróty do wyszukiwania, menu, ekranu home i przycisk odpowiadający za powrót. Dzięki technologii w jakiej je wykonano, nie ma tu przypadłości z Touch HD2. Po używaniu bardzo czułego ekranu nie trzeba się przestawiać i używać siły, żeby wcisnąć przyciski. Są one tak samo czułe jak wyświetlacz. Wydawać by się mogło że przyciski których nie da się wyczuć pod palcem są niewygodne. Jednak tutaj dzięki pewnej sztuczce są co najmniej dobre. Po dotknięciu przycisku urządzenie przez ułamek sekundy wibruje. Rozwiązanie to znane jest chociażby z klawiatury na WM, a konkretnie Finger Keyboard. Swoją drogą zauważyłem że klawisz wyszukiwania wykorzystuje bardzo rzadko, ale to raczej zależy od użytkownika.

Cała wysuwana powierzchnia pokryta jest hartowanym szkłem. Moim zdaniem jest to świetne rozwiązanie. Bardzo ciężko je porysować i jest bardzo trwałe. Może również przy wyłączonym ekranie robić za lustro, porównywalne ze zwykłym, naściennym zwierciadłem… Na szczęście przy podświetlonym ekranie wszystko jest dobrze widoczne, nawet w słońcu.
Nad ekranem znajduje się głośnik do rozmów. Jest tam również czujnik światła, zbliżeniowy i kamera do wideorozmów. No i oczywiście dioda. Świeci się ona na czerwono w przypadku wyładowania, we wszystkich innych sytuacjach miga na zielono.
Pod ekranem jest jeszcze „broda”, podobna do tej z Hero. Mogło by się wydawać że to tylko marnowanie miejsca, jednak jest inaczej. Przydaje się ona do złapanie urządzenia, przyciski na froncie są tak czułe, że nie można za nie łapać.

Większość tyłu, jak w sporej części palmtopów zajmuje klapka baterii. Żeby ją otworzyć należy ją mocniej przesunąć. Moim zdaniem jest to wada, bo o ile teraz pokrywa baterii chodzi pewnie i dość ciężko to w przyszłości może się wyrobić i sama spadać. Klapka jest lekko gumowana. Zaletą tego rozwiązania jest to że nie zbiera odcisków palców.
Poniżej pokrywy baterii umieszczony jest „grill” głośnika. Musze powiedzieć że prezentuje się on bardzo estetycznie i elegancko. Sam głośnik jest dosyć mocny i oferuje czysty dźwięk. Nie jest to może klasa Noki N810 ale jest w pełni satysfakcjonujący.
Na górnej części znajduje się aparat fotograficzny, o którym później.

Z lewej strony urządzenia znajduje się gniazdo microUSB. Służy ono do ładowania i synchronizowania z komputerem. Osobiście wolał bym gniazdo miniUSB, ale już raczej nie ma co na to liczyć. MicroUSB staje się powoli standardem w PDA. Obok gniazda jest jeszcze jedna, biała dioda. Informuje ona o ładowaniu. Samo umieszczenie gniazda jest dosyć nietypowe, spowodowane jest to możliwością podpięcia stacji dokującej.

Na prawym boku są tylko dwa elementy. Złoty przycisk od aparatu i przyciski głośności. Te drugie są jedną płaszczyzną bez widocznego oddzielenia. Skrót do aplikacji aparatu działa dwustopniowo, dopiero mocniejsze wciśnięcie uruchamia aparat. Więcej o tym w kolejnych akapitach.

U góry również znajdują się jedynie dwa elementy. Jest to gniazdo słuchawkowe 3,5mm i przycisk Power. Po przytrzymaniu go pokazuje się menu pozwalające wyciszyć dźwięki i wyłączyć lub przełączyć w tryb samolotowy pda. Gniazdo słuchawkowe w tym standardzie jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Można do niego podłączyć dowolne słuchawki, bez kupowania przejściówek tak jak to ma miejsce przy rozwiązaniu stosowanym przez HTC-extUSB.

Jak widać w obudowie brakuje jednej dosyć ważnej rzeczy, a konkretniej mówiąc gniazda kart pamięci. Czyżby Motorola nie wyposażyła tego modelu w tak ważną rzecz? Na szczęście nie. Slot kart pamięci znajduje się pod baterią, widać to na zdjęciach. Można by powiedzieć szczęście w nieszczęściu.

Palmtop został wyposażony w wysuwaną klawiaturę w układzie qwerty. Biorąc pod uwagę smukłość urządzenia jest to nie lada wyczyn. Jednak wymagało to też wyrzeczeń, na szczęście stosunkowo niewielkich. Klawisze są bardzo płaskie, zrównane z obudową. Tylko minimalnie wypukłe. Jednak mają wyraźny, wyczuwalny skok. Są oddzielone od siebie niewielkimi wgłębieniami. Cała klawiatura jest jedną, gumowaną częścią. Trochę dziwi zostawienie dwóch pustych „klawiszy” po bokach klawiatury. Można by tam umieścić chociażby klawisz ctrl. Szkoda ze projektanci nie zdecydowali się na takie rozwiązanie.
Na klawiaturze zamiast klawisza FN znanego z innych pda, znajdują się dwa klawisze Alt. Fabrycznie działają one tak samo jak zwykły FN. Jednak po dograniu polskiej klawiatury prawy z nich może służyć do wywoływania polskich znaków, takich jak ą, ę itd.
Klawiatura nie posiada żadnego mechanizmu wspomagającego wysuwanie. Nie otwiera się przesadnie ciężko, ale też nie na tyle łatwo, żeby otworzyła się Np. w kieszeni. A przynajmniej nie całkowicie, bo zdarzyło mi się kilka razy wyjąć Milestone lekko rozsuniętą. Na szczęście zdarza się to rzadko.
Po prawej stronie klawiatury umieszczony jest dpad. Jest on krótko mówiąc niewygodny. Zbyt płaski, bez wyczuwalnego klawisza centralnego. Często zamiast wcisnąć go, zdarza się wcisnąć strzałkę w bok. Środek dpada jest pozłacany.

Oczywiście ekran ma te same przypadłości co inne wyświetlacze w tej technologii. Nie da się go używać z rysikiem ani w rękawiczkach, reaguje tylko na palce. Jednak myślę że te niedogodności jest w stanie wynagrodzić wysoka czułość, czy multitouch pozwalający na przybliżanie i oddalanie obrazu, za pomocą „szczypania”, czy umożliwiający obsługę gier za pomocą dwóch grzybków, niczym z pada wyświetlanych na ekranie.
Muszę przyznać że jestem pozytywnie zaskoczony jakością aparatu. Ma on matryce 5mpx a zdjęcia doświetlane są dwoma diodami LED. Są one bardzo mocne, czasami aż za bardzo. Spokojnie wystarczą do robienia zdjęć w całkowitej ciemności, z odległości 2-3 metrów nie widać większej różnicy między zdjęciami wykonanymi z ich pomocą a przy świetle dziennym. Jestem tym bardzo pozytywnie zaskoczony, spodziewałem się kolejnego „świecidełka” które sprawdzi się co najwyżej jako słaba latarka.