Intel – bo taka właśnie płyta główna zagościła w moim nowym serwerze stała się bodźcem do popełnienia tego wpisu. Płytka tania, za 200zł można bez problemu kupić fabrycznie nową. Ja nabyłem w tej cenie używaną, ale za to od razu z kością 1GB 800MHz i kartą WiFi, co było dla mnie bardziej na rękę .
Płyta wykonana jest w formacie MiniITX, czyli zaledwie 17×17cm. W sumie mniejsza niż w moim (już niedługo) tablecie. Posiada procesor Intel Atom 330 (2 rdzenie, 4 wątki (HT), 64bit), grafikę GMA950, dźwięk od Realteka, jeden slot DDR2, jeden kanał IDE i dwa SATA. Do tego Gigabit Ethernet i standardowy zestaw złącz (wraz z RS232 i LPT) na tyle. Do tego zgodnie z datasheetem całość (z dyskiem ATA 3.5″, ramem i WiFi na PCI) pobiera aż 35 watt. Nieźle, co? Idealne pod budowę nettopa, bądź domowego serwera (czyli jak w moim przypadku).
Wpis jednak poświęcę walce z tą płytą, jaką przeżyłem na własnej skórze. Otóż, tak to jest jak najpierw się kupuje, później czyta.