Jest to typowa, klasyczna konstrukcja, wykonana w całości z wysokiej klasy aluminium. Na samym środku umieszczony jest 3,8” ekran QVGA a pod nim czytnik linii papilarnych.

Ależ to mało było PDA z tym świetnym czytnikiem, który ułatwiał człowiekowi życie…

Na myśl póki co przychodzi mi tylko Toshiba G900, którą z resztą też posiadam. Wracając do opisu. Prócz wielkiego ekranu, czytnika linii papilarnych mamy wygodny joypad a obok niego jeszcze bardziej wygodne przyciski funkcyjne. Dolny bok urządzenia mieści port RS232 oraz wyjście słuchawkowe 3,5mm. Teraz najciekawsze, jeszcze niżej jest port umożliwiający podpięcie tzw. „plecków” czyli karty umożliwiającej podpinanie różnych ciekawych urządzeń typu GPS, PCMCIA, karty bezprzewodowe, przewodowe, modemy, aparaty cyfrowe, skanery, czytniki i sam Bóg wie co jeszcze.

Najciekawsze pozostawiłem na koniec. Z założenia miał to być palmtopotelefon! Niestety tylko skończyło się na tym że miał. Jest antena, jest nawet slot kart SIM! Niestety producent z niewyjaśnionych powodów porzucił ten pomysł i sprzedawał ten model jako klasyczny PDA…

Podejrzewam że gdyby znaleźć Radio ROM do tego urządzenia to by działał. Sprzęt mimo iż do sprzedaży trafił w 2003 roku, posiada niemal wszystko. Jest tutaj szybki procesor Intel PXA 255, który „śmiga” na 526MHz, posiada aż 128MB RAM, dobry układ audio o którym później, Bluetooth, Irdę, RS232, wspomniany wcześniej czytnik linii papilarnych oraz wiele, wiele innych.

Zadajesz teraz pewnie sobie pytanie w stylu: – Po co mu taki staroć?

Po to że dobrze gra!

Gra o niebo lepiej niż niejeden pseudo odtwarzacz Creative, Sony czy inne podobne zwane przeze mnie po prostu audiogniotami. Nie jestem audiofilem. Nie wynoszę wszystkiego z domu by kupić sobie kable do głośników za kilkadziesiąt złotych za metr. Mam po prostu dobry słuch. Większość sprzętu przenośnego audio na półkach w MediaMarktach lub innych Vobisach to po prostu chłam. Nawet iPody Touch, które rzekomo dobrze grają, nie są dla mnie zadowalające. Steve Jobs, który uważa się za audiofila wciskał biednym ludziom że iPody są bardzo dobre. Uważam że albo mu słoń na uszy nadepnął lub po prostu wciska ludziom ciemnotę że te słit device’y grają dobrze…

Do rzeczy.Po prawie półrocznej przerwie nareszcie znów mam na czym słuchać muzyki! Umożliwia mi to opisywany h5550. Ma sporą moc wyjściową, soprany są sopranami nie gwizdaniem a niskie tony, niskimi tonami a nie „łup, łup, Pr” Brakuje mi jedynie głębi chociażby z iPod’a Touch, który miał ją na dosyć wysokim poziomie jednak niestety kosztem „łup łup” i „gwizdaniem”. Muzyki słuchać teraz mogę w miarę przyzwoicie, zmieniać piosenki bezproblemowo i co najważniejsze, koniec z 2 metrowym kablem do słuchawek. Urządzenie ma normalnego minijacka. Jadąc rowerem, musiałem ciągnąć ze sobą 2m kabla bo jakiś idiota umieścił w G900 wyjście 2,5mm po czym dodał do zestawu prawie metrowy kabel z przejściówką na minijacka. Kto takich imbecyli zatrudnia w Toshibie?

Kwoty jaką dałem za h5550 nie podam bo nie podam, powiem tylko tyle że gra on tyle razy lepiej co kosztuje iPod Touch 5G w stosunku do iPaq’a. Niebawem popełnię wideoflashback’a. Jest naprawdę o czym mówić i co pokazywać. Póki co iPAQ będzie dla mnie harował jako odtwarzacz muzyczny i być może bazę PIM.